Η Θεία Κωμωδία (La Divina Commedia) του Δάντη, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το ποίημα αφηγείται το ταξίδι του συγγραφέα στον Άδη, με οδηγούς τον Ρωμαίο ποιητή Βιργίλιο και την αγαπημένη του, Βεατρίκη και χωρίζεται σε τρία κύρια μέρη: Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος.

Η μέντα (Mentha spp.) είναι ένα αρωματικό, πολυετές φυτό της οικογένειας Lamiaceae, με περισσότερα από 30 είδη παγκοσμίως και ευδοκιμεί κυρίως σε εύκρατες και υποτροπικές περιοχές. Τα λογχοειδή φύλλα της είναι πλατιά, ωοειδή και έχουν έντονο πράσινο χρώμα. Οι άκρες τους είναι οδοντωτές και η επιφάνειά τους καλύπτεται από μικρές τρίχες που περιέχουν αιθέρια έλαια (κυρίως μενθόλη και μενθόνη) με χαρακτηριστικό μοσχοβολιστό άρωμα.

Τα πιο ευρέως καλλιεργούμενα είδη είναι ο δυόσμος (Mentha piperita) και η μέντα (Mentha spicata), τα οποία αξιοποιούνται στην αρωματοποιία, στη φαρμακευτική και στη γαστρονομία.

Το όνομα μέντα προέρχεται από το λατινικό mentha, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το αρχαιοελληνικό μίνθη. Συναντάται και με την ονομασία ηδύοσμος.

Πρόσφατα, βρέθηκα σε ένα γκουρμέ εστιατόριο και παρήγγειλα ένα πιάτο που η περιγραφή του στο μενού υποσχόταν μια λαχταριστή γευστική απόλαυση. Όμως, με την πρώτη μπουκιά, το μόνο που γεύτηκα ήταν… σαπούνι.

Η γεύση ήταν τόσο έντονη που ήπια ένα μπουκάλι νερό για να μην κάνω εμετό. Αηδία. Μετά το δυσάρεστο γευστικό σοκ το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι κάποιος απρόσεκτος στην κουζίνα έριξε το υγρό πιάτων, στο πιάτο μου.

Ήμουν έτοιμη να φωνάξω τον σεφ για να του το επιστρέψω ως απαράδεκτο, όταν η κολλητή μου, που είδε την έκφραση αναγούλας στο πρόσωπο μου, το δοκίμασε και ναι, ξετρελάθηκε. Προς μεγάλη μου έκπληξη, απόρησε μαζί μου λέγοντας ότι ήταν νοστιμότατο και χωρίς ίχνος σαπουνιού. 

Ήταν κάποτε ένας άντρας που ερωτεύτηκε παράφορα μια νεράιδα. Μα όταν η νεράιδα πέθανε, η ζωή του έχασε κάθε νόημα. Ζήτησε τότε, να τον θάψουν ζωντανό σε όρθια θέση δίπλα της, ώστε να την προστατεύει αιώνια.

Ο ερωτευμένος άντρας -θαμμένος βαθιά μέσα στη γη- μεταμορφώθηκε σε ρίζα, που έμοιαζε με στριμμένη ανθρώπινη φιγούρα από την οποία βλάστησε ένα παράξενο φυτό.

Όταν οι άνθρωποι το είδαν για πρώτη φορά πίστεψαν ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις, καθώς όποιος επιχειρούσε να το ξεριζώσει, η ανθρωπόμορφη ρίζα του έβγαζε μια δυνατή στριγκλιά που μπορούσε να τον τρελάνει ή ακόμα και να τον σκοτώσει.

Το ονόμασαν “mardum guis”, δηλαδή «φυτό του ανθρώπου».