Τα λουλούδια εκτός του ότι αναβαθμίζουν το χώρο μας προσδίδοντάς του αισθητική αξία και  μας εφοδιάζουν με αιθέρια έλαια και αρώματα, μπορούν ακόμα να μεταμορφώσουν τα καθημερινά πιάτα σε εξαιρετικές γαστρονομικές εμπειρίες, ενθαρρύνοντας μια βαθύτερη συναισθηματική και ενεργειακή σύνδεση με τη φύση, που είναι απαραίτητη για τη σωματική και ψυχική μας υγεία.

Ακριβώς λόγω αυτής της δυναμικής αλληλεπίδρασης, η κατανάλωση βρώσιμων λουλουδιών συνδέεται με διάφορα αειφορικά κινήματα:

Γράφει η Πόπη Αγγελή (Poppy Angeli) 

Η διατροφική δημοκρατία, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σκέψη που καθιερώθηκε για πρώτη φορά από τη Frances Moore Lappé στο έργο της «Δίαιτα για έναν μικρό πλανήτη», το οποίο δημοσιεύθηκε το 1971 και βασίζεται στην πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα σε υγιεινά και παραγόμενα με όρους βιωσιμότητας τρόφιμα.

Ακολούθως, ο Lang (1998) διερευνώντας περαιτέρω τη διασύνδεση των τροφίμων, της πολιτικής και της δημοκρατίας, υποστήριξε ότι τα συστήματα τροφίμων έχουν βαθιά πολιτική φύση, ενώ η Hassanein επέκτεινε και ανέπτυξε την έννοια της διατροφικής δημοκρατίας, διερευνώντας τον αντίκτυπό της ως προς την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην εφοδιαστική αλυσίδα.

Σύμφωνα με το Food First - Institute for Food and Development Policy, “Η διατροφική δημοκρατία είναι μια κοινωνικοπολιτική έννοια και ταυτόχρονα, ένα κίνημα που υποστηρίζει δίκαιες και συμμετοχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων εντός του αγροδιατροφικού συστήματος. Περιλαμβάνει τις αρχές της πρόσβασης σε υγιεινά, πολιτισμικά κατάλληλα και βιώσιμα παραγόμενα τρόφιμα για κάθε άτομο, καθώς και το δικαίωμα να λαμβάνει μέρος στη διαμόρφωση της πολιτικής, της παραγωγής και της διανομής των τροφίμων.

Η διατροφική δημοκρατία επιδιώκει να ενδυναμώσει τις κοινότητες να συμμετέχουν σε διαφανή, χωρίς αποκλεισμούς και με δημοκρατική διακυβέρνηση τοπικά διατροφικά συστήματα και προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη, τη βιωσιμότητα και την ισότητα”.

Πόσο πιθανό είναι, σε μια ευρωπαϊκή πόλη με έντονη αστική κουλτούρα και ένα από τα μεγαλύτερα και πολυσύχναστα λιμάνια στον κόσμο, να υπάρχει μια πλωτή φάρμα με παραγωγικά ζώα;

Φαντάζει σχεδόν απίθανο, αλλά στο Ρότερνταμ και συγκεκριμένα στο παλιό λιμάνι της πόλης, η Minke και ο Peter van Wingerden δημιούργησαν μια πλωτή φάρμα βοοειδών γαλακτοπαραγωγής, στην οποία φιλοξενούνται καμιά σαρανταριά αγελάδες Holstein-Friesian.

“Παράγω”, είπε, “βιοδυναμικό Premium παρθένο ελαιόλαδο”. “Βιοδυναμικό ή οικολογικό;” τη ρώτησα. “Και οικολογικό και βιοδυναμικό, δοκίμασε” και έβαλε μια μικρή ποσότητα σε ένα γυάλινο ποτήρι. Χρησιμοποιώντας ένα κουταλάκι του γλυκού έβαλα στο στόμα μου το ελαιόλαδο που παράγει στο βιοδυναμικό ελαιώνά της και είχε πράγματι, άρωμα φύσης και γεύση εξ ουρανού. Αποτελεί άραγε, αυτό το άρωμα του φρέσκου φύλλου και η κοσμική γεύση που απόλαυσα αποτέλεσμα της βιοδυναμικής γεωργίας, που με τόση περηφάνια έλεγε ότι εφαρμόζει; Και έχοντας αυτή την απορία στο μυαλό, ξεκίνησα να το ψάχνω.

Η βιοδυναμική γεωργία είναι μια βιολογική μέθοδος καλλιέργειας που προσεγγίζει ολιστικά και πνευματικά τη βιώσιμη παραγωγή αγροτικών προϊόντων.

Η μέθοδος αναπτύχθηκε ύστερα από μια σειρά γεωργικών διαλέξεων που έδωσε ο Αυστριακός φιλόσοφος και κοινωνικός μεταρρυθμιστής, Ρούντολφ Στάινερ (Rudolf Joseph Lorenz Steiner, 1861 – 1925) γνωστός, για την ίδρυση του πνευματικού κινήματος της Ανθρωποσοφίας, σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στον πνευματικό κόσμο μέσω της γνώσης τους.