Τα Λουπερκάλια (Lupercalia) ήταν μια από τις παλαιότερες ρωμαϊκές γιορτές, που τελούνταν κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου προς τιμήν του Λούπερκους, πρώιμου θεού της γονιμότητας στη ρωμαϊκή μυθολογία, για να προαναγγείλει τον ερχομό της άνοιξης και περιλάμβανε τελετουργίες γονιμότητας, ακόμα και το ζευγάρωμα γυναικών με άνδρες με κλήρωση.

Στα τέλη του 5ου αιώνα, ο Πάπας Γελάσιος Α' αποφασισμένος να εξαλείψει κάθε παγανιστικό στοιχείο απαγόρευσε τα Λουπερκάλια για να τα αντικαταστήσει λίγο αργότερα με την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, καθιερώνοντας έτσι, αυτή τη γιορτή στο Καθολικό Ημερολόγιο των Αγίων.

Ποιος όμως, ήταν ο Άγιος Βαλεντίνος;

Αν και υπήρχαν αρκετοί χριστιανοί μάρτυρες με το όνομα Βαλεντίνος, ο συγκεκριμένος πιθανολογείται ότι ήταν ένας ιερέας που μαρτύρησε περίπου το 270 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β' Γότθικο. Σύμφωνα με την παράδοση, πριν ο ιερέας οδηγηθεί στο θάνατο έστειλε μια επιστολή- την οποία υπέγραφε: «από τον Βαλεντίνο σου»- στην κόρη του δεσμοφύλακά του, με την οποία είχε γίνει φίλος και, σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, θεράπευσε από την τύφλωση. Έκτοτε, η φράση έγινε συνώνυμη της αγάπης και της θυσίας και συνοδεύει σημειώματα αγάπης, λουλούδια, ποιήματα, κάρτες και σοκολάτες.

Η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου γιορτάζεται στις περισσότερες χώρες, αν και διαφορετικοί πολιτισμοί την έχουν προσαρμόσει στις δικές τους παραδόσεις.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάσει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου στην Ιαπωνία, γνωστή ως «バレンタインデ» (Barentain Dē) που πραγματοποιείται σε δύο χρονικές φάσεις: την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου (14 Φεβρουαρίου) και τη Λευκή Ημέρα (14 Μαρτίου).

Τικ τακ, αφουγκράστηκα τον ήχο του, καθώς έδινε ρυθμό στην καρδιά μου, που είχε αναπάντεχα σταματήσει και γλύτωσα στο τσακ.

Ένα δάπεδο που ακόμα δεν επιδιορθώθηκε

Poppy Angeli

♥The English version of the story follows

Φεύγοντας από την Ελλάδα, ύστερα από μια πρόταση για δουλειά στη Γαλλία, δεν φαντάστηκα πόσο δύσκολο θα ήταν να νοικιάσω ένα σπίτι εκεί. Ήμουν ήδη ένα μήνα στο Παρίσι, όταν επιτέλους η αναζήτηση έλαβε τέλος, καθώς βρήκα ένα μικρό διαμέρισμα που ικανοποιούσε τις ανάγκες μου και ήταν εντός των οικονομικών μου δυνατοτήτων. Η σπιτονοικοκυρά, μια ευγενική και πρόσχαρη γυναίκα, όταν μου έδωσε τα κλειδιά του διαμερίσματος με παρακάλεσε μόνο να προσέχω το πανάκριβο ξύλινο πάτωμα.

Αλλά, είναι άγραφος νόμος, όσο περισσότερο προσέχεις ένα πράγμα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες αυτό να στραβώσει.

Η «στραβή» ήρθε την παραμονή των Χριστουγέννων, όταν άνοιξα την πόρτα για να βγω έξω. Με το που τράβηξα το πόμολο προς τα μέσα, η πόρτα σύρθηκε πάνω στο πάτωμα και το έγδαρε. Κοίταξα τη βαθιά σχισμή και ένιωσα το αυστηρό βλέμμα της σπιτονοικοκυράς μου να με καρφώνει σαν κοφτερό μαχαίρι στην καρδιά.