Η Νίκη Παξινού είναι καθηγήτρια χορού και ιδρύτρια της σχολής χορού Bailarte. 

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, με καταγωγή από το Μεσολόγγι. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, ενώ ταυτόχρονα, σπούδασε και Διακόσμηση Εσωτερικών Χώρων σε ιδιωτική σχολή.

Σε πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε το μπαλέτο και τη μουσικοκινητική, ενώ συνέχισε την εκπαίδευσή της στο μοντέρνο χορό και jazz.

Πήρε το πρώτο επαγγελματικό της πτυχίο στα χορευτικά είδη: λάτιν, οριεντάλ, μοντέρνο και ευρωπαϊκούς χορούς (Ballroom) από τη σχολή της Galena Velikova, και το δεύτερο επαγγελματικό πτυχίο λάτιν (IDTA) από τη σχολή Alma Latina. Επιπλέον, κατέχει επαγγελματικό πτυχίο διδασκαλίας ακροβατικών απ’ τη σχολή Polosi και τη σχολή Vintage.

Έχει εργαστεί ως καθηγήτρια χορού και κινησιολογίας σε θεατρικές ομάδες και χορογράφησε αρκετές θεατρικές παραστάσεις, ενώ το 2011 ξεκίνησε τη δική της χορευτική ομάδα στην Αθήνα και δούλεψε παράλληλα ως Zumba® Ιnstructor σε γυμναστήρια και σχολές χορού.

Παρακολούθησε και ολοκλήρωσε την εκπαιδευτική ενότητα "Η Αναγνώριση των Συναισθημάτων των Παιδιών, Ενσυναίσθηση" και ολοκλήρωσε τη μετεκπαίδευσή της στα προγράμματα σπουδών "Μουσικοκινητική" και "Χοροθεραπεία" του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Έχει πιστοποιηθεί επίσημα ως μία, από τις συνολικά πέντε πρώτες instructor του προγράμματος Oriental Fitness.

Από το 2013 μέχρι σήμερα λειτουργεί τη δική της σχολή χορού με την επωνυμία Bailarte στο Μεσολόγγι, όπου έχει εγκατασταθεί μόνιμα και διδάσκει Latin, Ballroom, μοντέρνο χορό, lyrical jazz, οριεντάλ, Zumba®, Zumba® kids, ακροβατικά, σωματική έκφραση, oriental fitness και ειδικά προγράμματα μουσικοκινητικής και χορευτικών δραστηριοτήτων σε παιδιά από 3 ετών. Παράλληλα, παραδίδει σεμινάρια χορού και χορευτικής έκφρασης σε φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα.

Νίκη Παξινού, χορεύτρια & καθηγήτρια χορού- Σχολή χορού Bailarte

Νίκη, Καλώς ήρθες!

-Τι είναι για σένα χορός?

ΝΠ: Σίγουρα, θα ακουστεί κάπως κοινότοπο, αλλά ο χορός για μένα είναι ζωτική ανάγκη, εξίσου σημαντική, ίσως, με το νερό ή την τροφή. 

Οι άνθρωποι βιώνουμε τη ζωή σχεδόν εξ' ολοκλήρου μέσα από τα συναισθήματά μας. Για μένα λοιπόν, ο χορός, η κίνηση δηλαδή, που συντονίζεται με τη μουσική, είναι ένα μέσο για να αντιλαμβάνομαι, να νιώθω και να εκφράζω κάθε απόχρωση των συναισθημάτων μου, αλλά και να αναγνωρίζω τις συναισθηματικές αποχρώσεις των άλλων γύρω μου. Δεν ξέρω ειλικρινά, πως θα μπορούσα να είμαι λειτουργική και συνδεδεμένη με τον εαυτό μου με διαφορετικό τρόπο.

-Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την απόφασή σου να ασχοληθείς επαγγελματικά με το χορό; Πώς έγινες χορεύτρια;

ΝΠ: Δεν ξέρω ποια ήταν ακριβώς η στιγμή που το αποφάσισα. Νομίζω όμως, από πολύ μικρή, με κάποιο τρόπο, ήξερα ότι ο χορός με κάνει να νιώθω ευτυχισμένη και "γεμάτη".

Αν και οι δικοί μου με συμβούλευαν να ασχοληθώ με τα μέχρι τότε "σίγουρα" επαγγέλματα, για να έχω ένα ασφαλές και βέβαιο μέλλον, στην πραγματικότητα όμως, μάλλον έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στην ανάγκη μου να μπω στον κόσμο του χορού. Κάθε παιδική μου ανάμνηση είναι “ντυμένη” με μουσική, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, οπουδήποτε και αν βρισκόμασταν άκουγα μουσική. Αν μάλιστα, το συνδυάσεις με το καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο της μαμάς και την αγάπη του μπαμπά για το χορό, νομίζω ότι στην πραγματικότητα όλα τα άλλα επαγγέλματα δεν είχαν καμία ελπίδα στην περίπτωση μου!

Σε ότι αφορά στην εκπαίδευση μου, ξεκίνησα να δοκιμάζω πολλά χορευτικά είδη από το σχολείο, αφενός για να καταλήξω σε αυτό που ένιωθα να με εκφράζει περισσότερο και αφετέρου, διότι πιστεύω ότι η ποιότητα και η αισθητική της κίνησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πλούσιο και ποικίλο χορευτικό background. Έτσι, δοκίμασα κλασικό, jazz, hip hop σύγχρονο, oriental και latin, αν και δεν μπορώ να κρύψω την αδυναμία μου στο τελευταίο.

Η εκπαίδευσή μου στη διδασκαλία του χορού ξεκίνησε λίγο πριν κλείσω τα 18, πήρα το πρώτο μου επαγγελματικό πτυχίο λίγο πριν τα 20 και μέχρι σήμερα συνεχίζω να εκπαιδεύομαι και να καταρτίζομαι πάνω στο αντικείμενό μου.

Άλλωστε, ένα επάγγελμα που έχει ως βασικό του αντικείμενο την κίνηση, δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται από στατικότητα στην εκμάθησή του!

Νίκη Παξινού, χορεύτρια & καθηγήτρια χορού- Σχολή χορού Bailarte

-Ποια είναι τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας επαγγελματίας χορευτής;

ΝΠ: Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν μου κάνουν αυτή την ερώτηση, είναι το δίδυμο: υπομονή-επιμονή!

Για να θεωρήσεις τον εαυτό σου καλό επαγγελματία, είναι σίγουρο ότι θα πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά, να πονέσεις, να πέσεις, να επιμείνεις, να σηκωθείς και να προσπαθήσεις ξανά εκατοντάδες φορές, όχι μόνο μέχρι να το κάνεις σωστά, αλλά μέχρι να μην μπορείς να το κάνεις λάθος (αυτό ισχύει, βέβαια, εφόσον αναφερόμαστε σε επαγγελματίες χορευτές και όχι σε εραστές του χορού).

Όμως, εξαιρετικά σημαντικό για εμένα είναι ο χορευτής να έχει αυτογνωσία και καθόλου έπαρση, καθώς ίσως, αυτό να είναι το πιο αυτοκαταστροφικό χαρακτηριστικό που έχω συναντήσει. Επίσης, επειδή αναφερόμαστε σε επαγγελματίες, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι το αντικείμενο μας είναι μια από τις ύψιστες μορφές τέχνης και δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην σημασία της αγάπης του χορευτή για το αντικείμενο του, αλλά και της δοτικότητας που οφείλει να διαθέτει. Ο καλλιτέχνης οφείλει να προσφέρει την τέχνη του και τις γνώσεις που έχει γύρω από αυτή με αγάπη και σεβασμό, ακόμα και σε ένα αυστηρά επαγγελματικό πλαίσιο δεν πρέπει να εκλείπει το πάθος για το αντικείμενο της εργασίας του.

-Ποια διαφορά μεταξύ των σημερινών χορευτών σε σύγκριση με το στυλ της παλιάς σχολής;

ΝΠ: Βλέπουμε ότι ο χορός είναι κάτι εξαιρετικά δυναμικό, που εξελίσσεται ασταμάτητα στο πέρασμα των χρόνων και είναι φυσιολογικό, γιατί επηρεάζεται από κάθε τι που μας περιβάλλει, τη φύση, την κουλτούρα κάθε τόπου, τις κοινωνικές και ιστορικές αλλαγές, την τεχνολογία κ.ο.κ.

Επιπλέον, ο άνθρωπος είναι ανήσυχο ον. Του αρέσει να συνδυάζει, να δοκιμάζει, να προκαλεί τα σωματικά και πνευματικά του όρια διαρκώς και αυτό, όπως είναι φυσικό, επιδρά και στον τρόπο που εκφράζεται μέσα από τον χορό και την κίνηση. 

Αυτό που συναντάμε περισσότερο ξεκάθαρα ίσως, σε όλη αυτή την εξέλιξη, είναι την ανάγκη του ανθρώπου να αποκοπεί από τις πιο αυστηρές δομές και νόρμες του κλασικού και να εξερευνήσει πιο "άναρχα" και απελευθερωμένα χορευτικά μονοπάτια.  

-Ποια η καλύτερη απόδοση που έχεις κάνει ποτέ;

ΝΠ: Την απόδοση την κρίνω πάντα από τα συναισθήματα που βιώνει ο καλλιτέχνης, αλλά και ο θεατής τις στιγμές που διαρκεί η performance.

Όπως λέω συχνά και στους μαθητές μου, το πρώτο που χρειάζεται να κάνει κάποιος για να μάθει κάτι σωστά είναι η εξάσκηση, όμως στο τέλος της μέρας, τίποτα απ' ότι κάνουμε δεν έχει νόημα αν δεν το νιώθουμε, αν δεν το ζήσουμε στο έπακρο με όλο μας το είναι.

Οι χορογραφίες στις οποίες έχω πλημμυρίσει από συναίσθημα είναι αυτές που ξεχωρίζω πάντα και δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλες ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και όχι solo παρουσιάσεις. Έχω καταλήξει ότι η ενέργεια και το μοίρασμα της ομάδας με κάνει να νιώθω μεγαλύτερη πληρότητα και ικανοποίηση.

-Ποια η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει ως καλλιτέχνης στην καριέρα σου;

ΝΠ: Νομίζω, το να επιχειρείς ως καλλιτέχνης και ειδικά ως χορευτής και χορογράφος στην Ελλάδα είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση. Δυστυχώς, τόσα χρόνια βλέπω το επάγγελμά μας να υποτιμάται και να υποβαθμίζεται διαρκώς και θεωρώ ότι όλοι οι καλλιτέχνες μοιραζόμαστε την ίδια ματαίωση, όποια τέχνη και αν υπηρετούμε. 

Συνεπώς, δεν θεωρώ πρόκληση όσα όλοι, λίγο ή πολύ αντιμετωπίζουμε στη δουλειά μας καθημερινά- όπως για παράδειγμα, εξαιρετικά ασφυκτικές προθεσμίες για την ολοκλήρωση χορευτικών project, που δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψιν τη δημιουργικότητα του καλλιτέχνη κ.ο.κ. -αλλά, το γεγονός ότι ως καλλιτέχνες πρέπει να αποδεικνύουμε διαρκώς ότι αυτό που προσφέρουμε είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και έχει αξία.

-Εκτός από χορεύτρια, είσαι χορογράφος, δασκάλα χορού και ιδιοκτήτρια σχολής χορού; Πώς πέρασες από τον χορό σε αυτές τις θέσεις;

ΝΠ: Η κίνηση πάλι έπαιξε το ρόλο της σε όλα αυτά, καθώς ακριβώς επειδή η ζωή είναι πάντα σε κίνηση, πολλές φορές σε οδηγεί η ίδια, τελικά, στις επιλογές σου. Αρχικά, ασχολήθηκα με τη διδασκαλία του χορού, γιατί ήθελα πολύ να δουλέψω κοντά σε παιδιά, αλλά και γιατί ήθελα να ανακαλύψω σε βάθος όσα περισσότερα μπορούσα. Στη συνέχεια, διαπίστωσα ότι η διδασκαλία του χορού με γέμιζε εξίσου, ανεξάρτητα από την ηλικία των μαθητών με τους οποίους δούλευα και ύστερα από κάποιες μη λειτουργικές συνεργασίες, οραματίστηκα και έφτιαξα τη δική μου ομάδα χορού στην Αθήνα.

Έπειτα, η από κοινού απόφαση με τον άνθρωπό μου να μετακομίσουμε στο Μεσολόγγι, αποτέλεσε το έναυσμα για να ανοίξω σχολή χορού εδώ. Όλα όσα συνέβησαν και για τα οποία νιώθω ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη, ήταν αποτέλεσμα των αλλαγών που προέκυψαν χωρίς να τις προσχεδιάσω με αφετηρία την αγάπη μου για το χορό και τη διδασκαλία του.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι στη λειτουργία μιας σχολής χορού;

ΝΠ: Χωρίς αμφιβολία η διδασκαλία. Με ενθουσιάζει και με εμπνέει, το ίδιο ακριβώς όπως την πρώτη μέρα που μπήκα ως δασκάλα σε χορευτική αίθουσα πριν από 13 χρόνια. Μαθαίνω συνέχεια από τους μαθητές μου και δεν χορταίνω να παρατηρώ πως αλληλεπιδρούν ως ομάδα κάθε στιγμή. Ειλικρινά, η δυναμική εξέλιξή τους με μαγεύει. 

Αντιθέτως βέβαια, ως γνήσια καλλιτεχνική φύση (!) δυσκολεύομαι ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά οικονομικά, οργανωτικά και διαδικαστικά ζητήματα, αλλά έχω την τύχη τα τελευταία χρόνια να έχω δίπλα μου έναν εξαιρετικό άνθρωπο και συνεργάτη, που με συμπληρώνει με τον πιο οργανωτικό και λειτουργικό τρόπο!

-Για κάποιους, το να αρχίσουν να μαθαίνουν χορό μπορεί να φαίνεται δύσκολο και απαιτητικό. Έχεις κάποια συμβουλή για όποιον διστάζει να προχωρήσει;

ΝΠ: Να δοκιμάσουν! Η ψυχοθεραπευτική επίδραση του χορού είναι μόνο ένα μάθημα μακρυά τους και αν απογοητευτούν να μην το βάλουν κάτω, αλλά να δοκιμάσουν ξανά, ίσως με κάποιον διαφορετικό δάσκαλο, με τον οποίο να ταιριάζουν περισσότερο ή κάποιο άλλο χορευτικό είδος. Να επιμείνουν, γιατί όσα έχουν να κερδίσουν από τη διαδικασία είναι περισσότερα από όσα θα κληθούν να ρισκάρουν για να μπούνε σε μια χορευτική αίθουσα.

Επίσης, όπως συνηθίζω να λέω, η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας είναι ένα βήμα μακριά από τη ζώνη άνεσής μας. Δοκιμάστε το!